“Herkesin ölümü kendisine benzer… Týpký gölgesi gibi”
Asýl kýyameti kýskanýr yüreðim/ sensiz ölürüm diye, Serseri bir adamým, daha henüz sevmedin belki ama Güvercinlerin yuvasýný bozan ben deðildim/ inanmasanda Yanýldýn be ölüm yüreklim: bu mevsimde ölünmezdi ki…
Hadi anlat bana: dostluk neydi? Kimdeydi? Cellât kalbime imzasýný attýðýnda aklýma ilk gelendi…
Ve Zaten Kefen dediðin, Bir bez parçasýydý! Anlayacaðýn dostum; Azrail’in elinde sallandý bedenim…
Hadi anlat bana: dostluk neydi? Kimdeydi? Cennet yüreðime ýsmarlandýðýnda önce dostlarýma ver demekti!
Asýl kýyameti kýskanýr yüreðim/ tutulmayan sözlere inat Artýk bir adam mýyým onu da bilmiyorum/ sadece susuyorum Güvercinler de hayatýma þahittiler… Özgürlüðümdeydiler, Neyse dostum… Zaten bu mevsimde ölünmezdi ki…
“Herkesin ölümü ayrý bir zahmetti… Azrailse hep aðlýyordu”
Emre onbey
not: sözün bittiði yerdeyim... çünkü yüreðinizdeydim, dualarýnýzda... telefonla, mesajla ve yorumlarýyla yüreðimde çok güzel bir yer ettiniz_ALLAH HEPÝNÝZDEN RAZI OLSUN... Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.