Masum bir yorgunluk var gözlerinde Yorgunluktan mý yüzünde beliren çizgiler Kaybetmiþliðe inat mý dudaklarýn dökülen tüm sözler Oysa yaþadýðýmýz bizim olmayan bir hayatken Neden hergün ölüp ölüp dirilmeler..
Karanlýðýn ortasýnda yanan mumlar neden Neden her çýkmazlýðýn ortasýnda sen Ýçimde anlamsýz ürpertiler varken Yetmez mi korkular, bu gidiþler neden ..
Tüm insanlar çok soðuklar neden Öldümü tüm ruhlar, arta kalan sanki bedenler Bize benzercesine ortada kalmýþ tüm sevenler Bastýkça her adým boþluk sanki, baþtan yazýlmýþ bu kara kader..
Þimdi; Eskiden kalma ucu yanmýþ bir mektup elimde Kaybolmuþluðun arasýnda tek kalan senden geriye Son defa aðladýðýmý söylemiþim sana hasret dolu halimle Aslýnda belli edemezdim seni ne çok özlediðimi sen yanýmdayken bile Hergün ölüp ölüp dirilmek bu olsa gerekmiþ...Meðerse...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Solist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.