Ýki el arasýna sýkýþmýþ bir baþýn, Hasret diye çatýlmýþ kaþýn, Ve otuzunu çoktan aþmýþ bir yaþýn þiiridir. Cevapsýz sorularýn; Ardýna gizlenmiþ bir zamandý, Ve ziyankar kýtlýðýnda gecenin Himayesiz kalan tek bulutlardý. Bilen varsa söylesin, Sebebi neydi yangýnlarýn? Yitiþi neden can ile cananlarýn. Yangýný söner mi aþkýna meftun gönlümün? Benden baþka kim koydu, Kavuþmak diye adýný ölümün. Hangi bir zaman sonra, Biter bu susmalar. Hangi bir zaman söyle(!) Adýný anacaktým oysa En gür sesimle...
Karanlýk bir çöl gecesinde, Kum fýrtýnasýna aþina baþým. Hep hüznüm oldu, Yalnýzlýðýma doðranan aþým. Hayli zaman olmuþtu, Mihrabýmda açmayalý iðde dallarý. Hayli zaman olmuþtu, Huzurunda kütük misali aðlamayalý... Kabuk tutmaz bir yaraydý bende aþkýn, Koskoca kainatta bir ben miyim þaþkýn? Usulca gelip geçme menzilimden, Titremelerim durmaz. Senin yokluðunda yar; Kimse yaramý sarmaz...
Kaç yama vurdum sen yokken, Kanayan yürek yarama. Ve kaç hasreti sardým, Kül olmuþ Anka kanadýna. Ýnceden bir sýzýnýn sebebiydin belki de Belki de suskunluðumun tek sahibi... Hayli zaman olmuþtu, Ruhumda kararalý envarým. Hayli zaman olmuþtu. Kuruyalý gül dikili yanaðým. Haydi kaldýrdým ellerimi, Kaldýrdým mavisi ziyasýz göðe. Senin dudaðýndan yüklemek isterdim Yaðmuru her zerreye...
Bu kaçýncý firarý, Kýrýk dökük hissiyatýn. Bu kaçýncý sabahý, Sensiz geçen karanlýðýn... Dargýnlýðým bunun için iþte geceye, Bunun için belki de Dalýp gitmelerim,ruhunun en derinine. Sevgili... Aþkýna yazýlmayan, Her þiire küstüm, Sonra; Seni anlatan her harfi; bin kere öptüm. Seni anlatmayan tüm mýsralar yalan! Seni çizdiðim tek hecedir, Yürek tuvalimde varolan.
Seni anmadan geçen her günün, Adý bende ziyan yar... Razýydým yaz gününde, Baþýma yaðsa da kar. Varsýn gönül saraylarým yýkýlsýn, Kurusun iðde dallarýnda tomurcuk, Yine hançerlensin yedi kat sema Hüznü soyunsun yaðmur. Býrak kalayým iki büklüm, Býrak; Niþaným olsun aþkýndan gelen ölüm...
Törpülenmiþ yollarýmda izlerin, Ve kokunu savurmuþ rüzgar. Hasretin diðer adý mý? yok oluþ, Ya da visâl anýnýn namý mý bu var oluþ? Þimdi yanaðýma damlalar sýzar Ve aklýma sen gelince; sevgili Nazarýmda bin gülizar açar... Seni seviyorum iþte, Sen baharýsýn sol yanýmýn, Sen gözümün tek nuru, Sen hüznümün en berrak bulutusun. Boþ ver; Kavrulan ben olayým yine, Yine incinen ben, Yok! Yok! sakýn yanlýþ anlama Vuslat arzusuydu kaþýmda hilale gerilen... Yoksa üzer miyim seni? Kýyar mýyým inci tüyüne? Bilmez misin ey sevgili, Kaç gece dua ettim, Dudaðýma damlayan, Gül terin olsun istedim...
Hicraný senden öðrendim, Firkati senden. Titreyip duruyordum, Sana þiir yazarken. Ayrýlýðý sen öðrettin bize, Yanmayý sen; kýzýl nârada, Þimdi; Ardýn sýra gölgelere. Dönüp dönüp bakmak ne acý, Hep hüzne davetiye, Sol yanýnda sancý. Sevgili... Gözyaþýmdan yol yapsam sana, Dua dua dokusam hani, Hani koþarak geçsem geçilmezleri, Hani canýmsýn diye bir seslensem, Söylesene; Sýrrýmý taþýr mý ukba? Ya da yine ben mi düþerim yalnýzlýklara.
Son sözü deðil bu dilimin, Ve son akýþý olmayacak. Sevdandan kavrulan terimin, Bu Ýki el arasýna sýkýþmýþ bir baþýn, Hasret diye çatýlmýþ kaþýn, Otuzunu çoktan aþmýþ bir yaþýn þiiridir. Ve sevgiliye yanan bir yüreðin, Ahu figan serzeniþidir...
Engin Badem -acemiþair- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.