Zorla seviþtirir bu acýlar adamý.
Kelimelerin sinirlerini aldýrmayan tabiat operasýnda,
Memelerin kabala ayinlerini emen aç çocuklar kalýr geride.
Ne gereksiz þiirdir ay.
Ne gereksiz rüzgâr,
Tutkular.
Bir uçurtma ölmeyince aðlamaz ki
Çýplak renkler
Bir saat ileri
Bir saat geri orgazmýndayken hayat
Ki þaire bahþedilen baðýþlanmasýdýr
Hiçbir gölge affetmezken soðuk duvarlarý
Gizemi olmalý gözyaþýnýn
Mürekkep gibi çýðlýkken nefes
Ve dokunurken ten daraðacýna
Ter kokusuyla uyumalý sokaklar
Ýþgal altýnda inleyen kelebek kozalarý da
Terkedilir bir gün
Üç günlük özgürlüðe deðiþmezken yüzünü hüzün
Ne gereksiz yankýdýr uçurumlar
Ne gereksiz yanýktýr kokular
Korkular
Zorla seviþtirir iþte adamý bu acýlar…