Tamam
ben bir karbon kaðýdýyým ama sana bulaþmaz sanatým
öyle böyle deðil içimde yollar
öyle böyle deðil içimde okullarýna servislerini iten çocuklar
kimisi çilli
kimisi örgülü
Üstelik sorsan tanýmazlar Nietzsche’yi
, içim toz toprak
, Ýçim çamur deryasý
Bu yüzden sen bir otobansýn ve bana çok uzaksýn
Üstüme boþalýr belki bir gün
gecenin düzeni
biliyorum afilisin, silindir gibi ezer geçersin cesedimi
ama yaþýyorum zift gibi
zifiri gecelerle seviþiyorum / içlerime gel
dikçe uzanýyorum
ki güneþ yanýðý misali dudaklarýnýn arasýndan
düþçe kelimelere sýzan nefes
acý gibi çekiyorum / derin derin
ben sana þair deðilsin demedim ki
öyle böyle deðil sýrtýmdaki kýrbaç izleri
kimisi utangaç
kimisi hala genç
Üstelik unutsam, hatýrlatýr
ölümün üzerine örtülen günlük gazete fotoðraflarý
yapýþ yapýþ kalýr dilimde ýslak þafak
, içim aþkýn angarya güneþi
, içim kapalý perdesi yarýnýn
Bu yüzden sen bi habersin ben antidepresan kalaný ön uykularýmýn
Arýnýrým belki bir gün içimden
Ýrinlerimle öpüþürüm bir barda
Bir son vapurda
Tüm günahlarýmla katýlýrým toplu þiir ayinlerine
biliyorum kibrit kutusu gibisin,
ben ise kapkara olmuþ kýrk çöp hikayesi
ki ben sana þiir deðilsin demedim ki
sen denizi düþleyen, ben denize düþmüþ yüzme bilmeyen
, içim üzerime düþen her hüznü geçirirken karþý kýyýlara
, Ýçim sen karþý kýyýlardan çok uzaksýn
Ne zaman seni kafiye diye kýlsam, yapýþ yapýþ dudaklarýmda ýslaksýn
Ýçim çocuk
Ýçim þair
Ýçin kývýlcým sýzýsý …