Resim defterinde kalan son sayfa

Çocukluðumun pastel boya kokulu günlerinden,
Bir renk kaldý bende;
Soluk bir mavi...
Belki de bu yüzdendir yüzümde ki tebessümün
sahteliði!
Avuçlarýmda hiç tutamadýðým babamýn elleri,
Gözlerimde birikmiþ hüzün seli
Ve sen tabi ki!
Sen tüm yalanlarý doðruya çýkaran,
Buram buram sevgi kokan;
Sen büyük bir boþluðu doldurdun içimde çoktan....
Bisikletimin pedallarýna takýlmýþ ve orada kalmýþ heveslerimi,
Bir uçurtmanýn kuyruðunda salýnan kaðýt süsler misali
Gökyüzünde salýnýrcasýna buluyorsam içimde hala;
Sensin sebebi!
Kurak tenime yaðmur deðiyorsa,
Aðlamaktan yorulmuþ gözlerim
Hala her sabah açýlmak için can atýyorsa bu dünyaya
Ve en önemlisi
Geçmiþimin tüm izleri siliniyorsa
Dokununca bakýþlarýn düþlerime;
Sebebi sensin...

Çocukluðumun pastel boya kokulu günlerinden,
Bir renk kaldý bende;
Soluk bir kýrmýzý...
Þimdi resim defterimde kalan son sayfaya bir resim çizmek istiyorum,
Tüm yaþananlara inat;
Ýçinde yokluðun olmadýðý bir yer haya ediyorum!
Çocukluðumu yaþadým varsayýyorum,
Koþtum,oynadým,düþtüm aðladým;
Güldüm,korkmadým.
Bugün hangi gündü saymadým,
Gece bir kargaþa sesine uyanmadým...
Çocukluðumun pastel boya kokulu günlerinden ne varsa
Unutmak istiyorum artýk!
Son sayfaya seni çizmek istiyorum,
Beni
Ve bebeðimizi tabi...

Hangi renkle baþlasam,
Ne dersin?
Sosyal Medyada Paylaşın: