Biz Olmaya Yetmiyor Gülüşün

Önce farklarýmýz ayýrýyor bizi birbirimizden, sonra da mesafeler..
Bizi birbirine yabancý iki tekil þahýs yapýyor adlarýmýzý anarken dudaklarýmýz.
Ayrý þehirlerde,
Hani rüyalarda masumca öpüþürken hiç dokunamadýðýmýz..

Farklýyýz evet..
Yaþam tarzýmýz, duygu ve düþüncelerimiz, davranýþlarýmýz..
Gülüþümüz az da olsa benziyor ama,
Onca fark arasýnda sadece bir benzerlik var yanaklarýmýzda..
Gülümseyince senin de hafiften gamzelerin beliriyor,
Acýlarýný göstermemek için diþlerin çýkýyor sonra ortaya,
Iþýl ýþýl bir beyazlýk
ustalýkla örtüyor, saklýyor acýlarý..

Yine de biz olmaya yetmiyor gülüþün..
Gülüþün sadece bana özel yapýlmýþ bir jest gibi,
Gülüþün sadece anlamsýz bir mutluluk içimde kaynaðý sen olan..
Ama sen gidince,
Tekrar mesefaler giriyor araya,
Acýlar saklandýðý yerden çýkýyor,
Gamzeler bile birer birer kayboluyor..
Tek ortak noktamýzý, tek benzerliðimizi yitiriyorum.
Tükeniyor kaynaðý mutluluðumun,
Gülemiyorum..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: