Bir zamanlar bu millet; Dünya’ya hükmederken,
Esir olduk; Avrupa denen haçlý bir ruha.
Atam düþmana karþý "boynunu bükme" derken,
Çoðunluk yoldan çýkýp karýþtý bu güruha.
Çýkamaz olduk þimdi, dertlerin arasýndan,
El pençe duruyoruz, nasraninin önünde.
Onlar ki; Ürperirdi Yavuz’un narasýndan
Pusulayý þaþýrdýk, yol çöküþün yönünde.
Yýktýlar bizi, nifak sokarak aramýza,
Âlim kesildi baþa sahtekâr mutedeyyin.
Biz ki ; Asil millettiz, tuz bastýk yaramýza,
Hangi amaç uðruna? Göç etti kutlu beyin.
Bu nasýl yarýþtýr ki: Herkes bir þeyler satar,
Kimileri ruhunu, kimileri vataný.
Köprülerin baþýný hinoðluhinler tutar,
Unuttular; Bu kutsal topraklarda yataný.
Soysuz mecliste gezer sesini çýkaran yok,
Sövüyor, kalkýp kimse demiyor; Bir dakika!
Görenin aklý tutuk, taraftarý ise çok,
Sahi; Vatanseverlik, öldü mü filhakika?
Gözü kör yönetimler hoþ görür manzarayý,
Asalet çiðnenirken, günâh körükleniyor.
Anneler aðlar, hain oynuyor tamzarayý,
Gemiyse bilinmeze doðru sürükleniyor.
Ýnançlar zayýflamýþ, ihlâs bitti yürekte,
Kahrolsun þer býçaðý kemiðe dayandýran;
Yalpalýyor teknemiz, hal kalmadý kürekte,
Yok mu Allah aþkýna, uykudan uyandýran?
Þiirlerin Ziyasý
22 mart 012
trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE BENDEGÂN OSMANLI (mesnevi) OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN