kıyam ettim yalnızlığına

Hayatýn ölüme doðru giden treninin
u/mutsuz vagonunda seyir halinde bedenim,
saðýmda piþmanlýklarým solumda keþkelerim refakat etmekte yalnýzlýðýma
kocaman sandýðým mutluluðum yenik düþtü hercai ayrýlýða
ve ben ölümüne rahmet okuyup
hüzün yüklü heybetimle kýyam ettim yalnýzlýðýna...

Sineye çekilmiþ hayallerim saklý bivefa hayatýn zifiri karanlýklarýnda
Zühre’nin Tahir’i olmak için tarumar ettim ömrümü biçare
Nakþederken ayrýlýklarý aþkýn en güzel vaktinde
Sensizliðin rayihasýnda astým birer birer masum hayallerimi
Hece hece seni bahþettim umutsuz yarýnlarýma
Senden sonra günah bildim aþký sol yanýma
Ve ben günah olduðunu bile bile kýyam ettim yalnýzlýðýna..

Sensizlik senfonisi çalarken kapýmý ardýn sýra
Ýllegal dualarým oldun alaca karanlýðýn ayazlarýnda
giyotine benzer gözlerine yenik düþtü gözlerim bir eylül gecesinde
çýplak hayaller büyüttüm senden sonra çürümüþ beþiklerde
ve ben aðlayan bir çocuk misali
kimsesiz,
kör karanlýk kuytularda kýyam ettim yalnýzlýðýna..

Sersefil bir dram meseli þimdi yokluðun
Ölesiye bir yoksulluk ve yapmacýk gülüþlerim kaldý suretimde
isimsiz þehirlerde kaybettiðim kendimi arýyorum ezip ezip kaldýrýmlarý
ya sabýr’lar düþüyor yüreðimden
ve ben ziyan olmuþ þarkýlarda kýyam ettim yalnýzlýðýna...
Sosyal Medyada Paylaşın: