En Güzel yerinde sustuk Aşkın·••

Haziran Sonu,
mevsimler mütehayyil.
Ram olmuþ ömür yaðmurlarý altýnda
aþk, adýn kadar sessiz!...
Gözlerimde kalan akislerden,
bir istanbul maviliðine sinmiþ ahidler.
Martýlar unutulmuþ,
yorgun kanatlarýnda soluyor ümitler.

Zaman karanlýklara sürmüþ hayalleri.
Ve taptaze sabahlar sýcak kollarýnda.
Kimbilir kimlerle soðuyorsun,
gözlerinde rüyalar görüp aðladýðým,
Beþiktaþ kaldýrýmlarýnda…

Bir ihtimaldi herþey,
Beyoðlu günlerimden müphem.
Senin dýþýnda herþey…

Ýstanbul’dan maviydi sözlerin.
Hayata dokunan sessiz anlarýn gibi,
güzeldin…
Yaþamanýn güzelliði kadar…
Kullanýlmýþ kafiyelerin efsunu gibi,
herkes kadar…

Lal oldu dudaklarým söyleyemez.
Derunumda saklýdýr kimseler bilmez.
Biliyorum, kolay deðil sensiz yaþamak.
Ama iþte!
Yalnýz seni sevmek için olsa da,
affet beni ömür kýsa…

Mütemadiyen kandýrýr zaman.
Ve Bazende insan…
Suskunum hayata, yüreðim þaþkýn
Çünkü Biz;
En Güzel Yerinde Sustuk Aþkýn…

‹Aʟoηє мαη›


Sosyal Medyada Paylaşın: