Yalnýzlýk kendimizle barýsýk oldugumuz halde tum dunya ile kavgalý olmaktýr bazen; Kýzýyor insan iþte.. Nasýl olur da benim gibi bir kul daha yok bu yeryuzunde diye, Hatta bazen o yalnýzlýgý kýrmaya, aþmaya calýsýr ve mumkun oldugu kadar ses cýkartmaya calýsýr ki gorunsun, farkedilsin diye..
Ah eski dostum ah ! Nekadar yalnýzým bir bilsen.. Gelsen ya þimdi, ses etsen ya bana bir yerden, ya da bir koþenin arkasýnda gizlenip izliyorsan beni eger, hemen ordan cýk gel yanýma ! Sana oyle bir muhtacým ki, oyle ihtiyacým var ki sana þimdi eski dostum..
Cok yalnýzým, cok gucsuzum ben; Nasýl hýrpaladý beni bu yýllar bir bilsen, sesimi bir duyabilsen.. Kalbimdeki kopan fýrtýnalarý hissedebilsen de hemen atlayýp gelebilsen. Cok sey lazým degil, yanýmda olman yeter be dostum.. Elimden tutarsýn, güçsüz halime acýmazsýn biliyorum, hatta tam tersi-bana kýzarsýn hemen ayaða kaldýrýrsýn beni anýnda !
Kimse anlamaz ki zaten yalnýzlýðýn arkasýnda saklý olan duygularý.. Oyle bir çaresizlik var ki dostum, oyle bir acý.. Kimse ile paylaþamýyor insan acýsýný, içinde tutamýyor onu, tuttukça birikir, biriktikçe içimizi kemerir, yuk yapar taþýyamaz oldum ben onu.
Anlamasýn zaten kimse, uzulmesin be dostum, üzüntüden ziyade acýma gulmesinler, hatta acýmý kýlýç gibi saplamasýn kimse gogusumun ortasýna.. Saplayacaksa biri, gel sen onu sapla ! Dost dedim ya ben sana, gelirse senden gelsin bu yara..
Cekilmez bir hal dedim ya ben iste kimse anlamayýnca, sende gelmezsen eger ben çekilirim yine sessiz hucreme.. Avunurum uzuntum, gozyaslarýmla. Bir gun elbet gözlerimi acarým yarýnýn umutlarý, hayalleri ile. Etrafým kalabalýktýr cogu zamanda ama anlamayýnca kimse bu yalnýzlýðýmýn acýsýndan yine onu çekmek zorundayým ben. Suclayamam kimseyi be dostum ben.. Sonucta herkezin hayatý kendisine; heyecaný, acýsý, sevinci, asklarý, bir melodinin verdigi hissi... Tum o duygusal anýlarý bir tek kendimiz yaþarýz, birtek kendimiz anlarýz cogu zamanda..
Boþ duvarlara bakarlar insanlar, birseyler bulmaya calýsýrlar onlarda.. Týpký ,,boþ’’ dediðimiz insanlar gibidir ya onlar-beklediðimiz her neyse olmayýnca baþýmýzý çeviririz ekþi bir gülümseme ile, arayýþýmýza hep devam ederiz, ama ne acý ki en zor anýlarýnda bazen ne dost gelir imdadýna, ne bulunur bir care þu yalnýzlýk ýzdýrabýna… Ya onunla barýþýrsýn, ya da direndikçe boþluklarýn arasýnda suzulmeye devam edersin..
Allah kahretsin bu yalnýzlýðý ! Allah kahretsin ! Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.