bana kâðýttan bir düþ býraktý Eylül
katlayýp cebime soktuðum hapþýran mýzýka
çalýnan zamaný yerine koymak istedim olmadý
resimleri bir yýðýn kuþ ile teyellemek
acýnýn ziline asmak fesleðen yapraklarýný
söylesem ne dersiniz uðultular bahçesi
önünden geçiyor gözlerinizdeki avlunun
kuþlarý sevdiðimi bilin kuþlar ki ýlýman bir öyküdür
ayaklarýyla dokunurlar her þeylerin fotoðrafýna
evlerin içindeki birkaç mimozaya
ve evsizliðine soðuyan küçük ellerin
kalabalýklar sadece süstür tekil þehirlere
tozlarýdýr sokaklarda zamanýn süpürdüðü
ama hayat koskoca bir karnaval
yalnýzlýk aðýz dalaþý iki çocuðun
titreyen bir kar haberi yaþam bültenlerinde
þimdi griden olma ellerim sizin olsun siz beyazsýnýz
bir apartman boþluðusunuz gözlemlerimde
felaket tellallarý geceleri mi çýkar hep
bir depremi en güzel çocuklar mý karþýlar
ellerim bir çiçektir aslýnda bilseniz
nasýl saksýsýnda gýdýklarým annemi
sahi nerede dünden kalan o fotoðraf
babamý sorsanýz babam bir civan perçemi
evler yürüdü üstüme gördünüz deðil mi
balkonlar pencereler ve düþünceli güz aðaçlarý
kâbusuma rüzgâr diken bir karartma gecesi
ah kime yansam ayaðý topal bir yangýn çizilir defterlere
en suskun harf olur çenebaz bir þiirde ‘‘ð’’
ölülerden þehirler inþa edilen mecburi güzergâh
atlarýn fýsýldadýðý tek b/ölümlük buz kokulu dizi
sözcükler kursaða kurulan yalýnayak çadýrlardýr bazen
bazen en yüksek umutlarý gösterir iki çocuðun gülüþmesi
zamanýn fiziki haritasýnda büyüyüp küçülür hayat
hayatý en güzel çocuklar karþýlar