Git

Sen, bu þehre bir yýldýrým gibi düþtün
Buharlaþarak gidiyormuþsun þimdi
Git
Benim hayatýmda bir çýðlýk gibi duyuldun
Sessiz çýðlýklar kusturuyorsun simdi
Sesinden çaldýðým seslerim var
Hiç fark etmedin
Dinlemedin belki
Bir avuç bavulumuz var
Git, avuç dolusu git
Seni durduracak kelimelerim yok
Topraklarýn seni bekler
Seni özler yarin
Sana bekler yollarýn
Seni aðlar býraktýklarýn
Sana susar sessizlik
Seni içer kuþlar yollarda su yerine
Git,
Söz, girmeyecek saç tellerim bavuluna
Sadece, birkaç þeyden eminim:
Bu þehrin sokaklarý sana çýkmayacak artýk
Köþe baþlarý ýssýz kalacak
Odanýn ýþýðýný bir baþkasý açacak belki
Camýna bakýp susamayacaðým.
Anýlarýmýza gitme ihtimalin de yok bir daha
Onlarý içinde de taþýyamayacaksýn
Yükün aðýr…
Yükün; piþmanlýðýn olur zaten,
Taþýyamazsýn.
Git,
Aklýma gelirsen
Ben dayanýrým bir duvara
Bir yere oturur geçmesini beklerim sonra
Artýk seni bekleyemem ya…
Yok oradan geçme ihtimalin
Git,
Bir gün
belki yýllar,
Belki baþka hayatlardan sonra
Ya bu dünyada ya da öteki dünyada
Bir kez daha kalacaðýz baþ baþa
Ve o zaman son kez, nefes almak için
Soluklanacaðým kokuna.

BAÞAK KURU
Sosyal Medyada Paylaşın: