SANDIM Kİ
Ellerin…
Ellerin ki hep bana dokunacak sandým.
Hep benim ateþimi ölçecek.
Bir benim ellerimle kenetlenecek.
Sandým ki hep benim belimi saracak
Ve bir tek benim saçlarýmla dolaþacak ellerin.
Sandým ki en son öyle baktýðýn ben olacaðým
Gözlerin gerçeði baðýrýyor sandým.
Ýzlediðim bir filmi anlattýðýmda o adamsýn,
Oradaki, o kadýn için her þeyi yapansýn sandým.
Gözlerin…
Gözlerin ki hayatýn boyunca hep bana bakacak
Kalabalýklarda bir tek beni arayacak
Gözlerin gözlerimle buluþtuðunda
Gamzelerin bir bana gülecek sandým.
Gamzelerin…
Gamzelerin ki dudaklarýnla birleþtiði yerde
Picasso’nun eserleri utanacak
Fakat bunu bir ben bileceðim sandým.
Oysa þimdi;
Ne ellerin, ne gözlerin var artýk.
Bir adým daha atsan cehennemde yanacakmýþçasýna kaçtýn.
Ki ben gitmezsin sandým.
Gideceksen de ardýna bakmazsýn,
Gitmenin de bir adabý olmalý, bilirsin sandým.
Hoþ, çok hoþ,
Gitme ihtimalinin olmasýnda bile
Özleme dayanamayýp dönersin sandým.
Kim bilir þimdi kimlere sandýracaksýn seni.
Sadece sen diyorum çünkü ben hep,
Hep, sende sandýracaðým kendimi.
BAÞAK KURU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.