ÖLÜMÜN DİĞER ADI

Ölümün diðer adý hasret.

Ýyisi mi ben seni cam fanuslara kapatayým miniðim.

Gider gelir bakar dururum masum suretine

Sen deðil misin kâbuslarýmda beni izleyen

Bir kere deðil bin kerecik de sen olursun izlenen.

Ölümün diðer adý zalim, küçüðüm

Vicdaný yok kalpsizin

Seni beðendi kendince ve biz…

Biz alamadýk, kurtaramadýk ellerinden seni

Pek güçsüz, pek korunmasýz bildi bizi.

Aslýnda biz olmayacak duaya amin dememeyi çoktan öðrenmiþtik.

Sanmýþtýk ki ölüm bize uðramaz, bize bir þey olmaz

Þükretmiþtik saðlýðýmýza, sofradaki tuzumuza

Kuþ yuvasýný daðýtmak günahtýr küçüðüm

Diþi kuþun bir kanadý yok artýk en kötü zamanýnda.

Ha miniðim söylemeyi unuttum,

Ölümün diðer adý zamansýz.

Sen gittikten sonra çok þey düzeldi

Geçti kalbimizin duman lekeli günleri

Soluduðumuz hava kara deðil artýk

Her gece hayal ettiðin masal kahramanýmýz geldi

Çok üzülüyor sana yetiþemedi

Ayak seslerini arýyoruz hep birlikte

Bazen sessizlik sarýyor odalarý

Hayýr, sensizlik sarýyor

Duvarlar bizden daha çok konuþur oluyor bazen

Pazar sabahlarý neþesini arýyor kahramanýmýz.

Kraliçemiz pek bir kýrýk pek bir dökük

Ama hepimiz birbirimize benziyoruz küçüðüm

Yanýna gelmediðimiz zamanlar hariç hayata gülümsüyoruz

Lakin tutamýyoruz gözyaþlarýmýzý

Sofradaki tabak sayýsý giderek azalýyor, mani olamýyoruz.

Merak etme küçüðüm,

Ölümün diðer adý emanet.

Sen benim içimde emanetsin,

Ben senin melek kanatlarýna…

Uçur beni yanýna.


BAÞAK KURU

Sosyal Medyada Paylaşın: