Dün gece; Bir þair öldürüldü bu sokakta. Ansýzýn! Bir asfaltýn soðukluðunda kaldý baþý. Dün gece; Bir þair gözlerini yumdu bu sokakta, Ve tarifsiz bir acý ile çatýldý, sonkez kaþý.
Artýk, ondan geriye kalan; Mýsrasýndaki gölgedir Azrail’in. Sesidir katline vebal sessizliðin. Oysa o Yazmamýþtý þiirini, kimsesizliðin ve ölümün, Ya da kelimelerle çizmemiþti resmini,çaresizliðin ve kýrmýzý gülün. Hiç kanlý bir mýsrasýna dokumadý þiirine dokunanlar. Ve hiç uyanmadý yüreðinde uyuyanlar. Þimdi suskun ve soðuktur; Sol yanaðý, sol kaþýna tutuktur. Eli cebinde, Cebinde bir tutam kanlý kaðýt. Sanmayýn arkasýndan birileri yakar bu adama aðýt. O ve þiirleri iþte. O ve hüzünleri iþte. O ve sakalýna nükseden özlemleri iþte.
Dün gece bir þair öldürüldü bu sokakta, Ýþte tam þurada, Eðdiðinde dalýný yeþil uzun kavak, Kar bürüyünce gözlerini neon lambalarýn. Ahýna bulaþýnca bir yarasa gözü, kimsesiz...ve sahipsiz Palto cebinde öksüz kaldý, Ýþte þu son þiir.
Dün gece bir þaire mezar oldu bu sokak, bu kaldýrýmlar. Sorma iþte tanýksýzdýr; Uyuyordu o saatte tüm canlýlar. Kýrýlan gözlüðünde buðuya, Gökyüzünde þahit kaldý yýldýzlar. Kimden neden geldi bilinmez. Hava çakýr keyfinde matem, Gözleri donuk ve boðuk Ama elinde tuttuðu kýrmýzý gül, Þimdi, bir tutam topraða konuk...
Dün gece bir þair öldürüldü bu sokakta, Tam yirmi yedi numaralý o ahþap konaðýn karþýsýnda. Oysa kimsecikler bilmezdi þiirlerini, Þahidiydi; Bir tutam mum alevi, Bir kurþun kalem, Birde saman kaðýtlarý... Hýþýrtýsýnda içini gýcýklatan saman kaðýtlarý. Kaç yangýna kývýlcým o saman kaðýtlarý...
Oysa kimsecikler bilmezdi þiirlerini, Kimse duymamýþtý; “Çýð düþtü gecelerime/ ve sen yoktun” diye bir kaç aciz kelime. Ya da kimsecikler yoktu; O yanaðýndan “Ay Gamzeyi Süzünce” Duyulmamýþ ve görülmemiþ bir ezginin ahýydý, Düþünceye verem yazýlar. Nedense hep, Bir ayrýlýk þiirinde baþlardý o namussuz sancýlar. “Bir postalýn kaldý bana hatýra” derken, Kimindi o mayýnlanmýþ postal? Kimindi “Sarý Gelin” ezgisi... Kimindi ki?
Dün gece bir þair öldürüldü bu sokakta, Geriye; Alaca karanlýðýn koynunda gizlenen rüzgarlar kaldý. Ve birde saða sola saçýlan o mahçup þiirler. Oysa kimsecikler bilmez di onu Bir tutam mum alevi, Bir kurþun kalem, Birde... saman kaðýtlarý.... Kimden duydunuz? Itri’nin bir hüzzam bestesinde, Hu hu lara karýþan ahlarýný. Kim söyledi Allah aþkýna, Yeþil gözlü bir dilbere edilen eyvahlarý.
Dün gece bir þair öldürüldü bu sokakta, Cebinden çýkan þiirleriydi ve bir kaç dal cigara Býrakýn dedim býrakýnda; Aðlasýn yedi kat sema, Dün gece bir þair öldürüldü bu sokakta, Suskundu bir tutam dua...
Dün gece bir þair öldürüldü bu sokakta, Tam yirmi yedi numaralý o ahþap konaðýn karþýsýnda. Söküldü poltosunun kenarý, Düþünce ansýzýn yere Sað eli takýlý kaldý cebinde, Sol elinde kýrmýzý gül. Oda bulaþtý çamurlara. Çamur–gül ve þair Birde saman kaðýtlarý Birde onlara düþen bir aþkýn mýsradan yana yangýnlarý. Dün gece bir þair öldürüldü bu sokakta.
Engin Badem -acemisair- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.