Þu garip dünyada ne büyük derdi var,
Gözünden inciler dökülür Zeyneb’in.
Bir yetim mirasýdýr ona ah u zar,
Yanaðýndan yaþlar süzülür Zeyneb’in.
Etmedi þikâyet Rabbindendir bildi,
Gül kokulu mendille yaþýný sildi,
Sabrýn dizi dibinde gülce eðildi,
O pas pak alný öpülür Zeyneb’in.
Niceler dua kýldý kavuþsun diye,
Hacda yakarýþlardýr ona hediye,
Ne güzel sevdalar býrakmýþ geriye,
Bahçesi hoþ kokulu güldür Zeyneb’in.
Hasta haliyle bir nefes sýhhat çekti,
Her yaþayan gönle taze umut ekti,
Sanmadým gurbet diyarýnda o tekti,
Yokluðu sevenlere züldür Zeyneb’in.
Kýrmadý gönül ezmedi ki karýnca,
Yaþadý hayatý böyle kararýnca,
Darda kalmýþ bir garip sesi duyunca,
O merhamet kuþlarý hürdür Zeyneb’in.