Sevmeye Hakkım Yok Mu Benim ?

Ey hayat,
duy sesimi ve cevap ver bana !
Sevmeye hakkým yok mu hic benim þu uc gunluk dunyada ?!

Insaným ya ben sonucta..
Bende isterim sevip sevilmeyi, sevdigimle yaþayýp yaþlanmaya..
Yalnýzlýk çok geliyor bana bu aralar..
Her gecen gun sanki boþuna yaþýyorum þu yalnýzlýkla omuz omuza.
Keþke benim de bir sevgilim olsa..

Koþklerde yaþatamam belki ben onu,
ama kalbimde bir þato var onu bekler..
Her duvarýnda resmi olacak,
Butun o þatoda da sesi yanký yapacak..
Konuþsun, baðýrsýn hatta þarký soylesin,
duydugum en guzel ses onunki olacak.

Belki guzel arabalara bindiremem,
ama ellerimle taþýrým ben onu..
Hep el ustunde tutar taparým.

Belki tek taþ yuzuk takamam parmagýna,
ama onun en parlak pýrlantalardan da parlak
gozlerinin resmini çizerim ellerimle..

Çiçekler toplar, onlardan taç yaparým
ve o taç benim için bu dunyanýn tek
kadýnýna ayit olacak..

Belki restorana her gun goturemem,
ama... aç kalýrým onu yine de
ben doyururum..

Sokakta yururken belki insanlara ozenir,
kendisini o çirkin gorurse eger,
sokagýn ortasýnda sesim yettiði kadar bagrýrým:
,,Bakýn bu en guzeli ! ’

Derler ya insan imkansýzý hep ister,
imkansýzý hep sever diye..
Ben imkansýza inanmýyorum hayat,
cunku duygular imkansýzn ötesinde bir yerde..
Ve biliyormusun, insan sever ve sevilir her halinde.
Ornegin dunyanýn var oluþu, ilk hayatýn
coguluþu bilinmezdi ama bir gercek..
Imkansýz kadar ulasýlmaz, ama cogalan..
Gariban olsam da benim bir kalbim, benim bir inancým var.
Gercek aþklar tanýmaz ki taþlarý, þatolarý..
Onlar insanýn icindedir ve ancak sevgi ile yaþar !
Sosyal Medyada Paylaşın: