MELEK

Bir güzeli gördüm, adýný sordum dedi ki o “ Melek,”
Ateþler bastý vücuduma, neden dedim kahpe felek,
Hava soðuk olduðu halde, o giymemiþti yün yelek,
Baktým güzellik seleserpe dökülür, her yanlarýndan.

Ne tanýdým ne de görmüþtüm onun gibi bir güzeli,
Endamýyla güzel gözleriyle ! o nur yüzlü hilali,
Upuzun parmaklarda, yüzüðü olmayan bir eli,
Ruhu aydýnlatan bakýþlarýyla o, sanki bir meral.

Öðrendim ki onu, herkes bilir tanýrlarmýþ o güzeli,
Dedim kendime,neredeydin þimdiye kadar ey deli,
Baksana oðlum, onun kulaklarý altýndan küpeli,
Kim bilir kim hediye etti, alýnmýþ pahalýsýndan.

Koþarlarmýþ mahallenin çapkýn gençleri arkasýndan,
Yine de birine bakýp da, hiç birine yüz vermezmiþ,
O gençler bahisi tutarmýþ, tavlamak için durmadan,
Oysa o güzel Melek’in gözü, hedefi zenginlermiþ.

Girer erkeklerin rüyasýna, tatlý, tatlý süslermiþ,
Yollarda o güzel, Melek meðer seke,seke gidermiþ,
Güzelliklerim görünsün diye, mini etek giyermiþ,
Ve de kimseler yaklaþamazmýþ ona, o havasýndan.

Yaklaþtým þaka yollu dedim, kanatlarýn nerde Melek,
Gülümsedi, göründü yüzlerindeki o gamzeleri,
Dedi o, sen de kimsin gelme arkamdan ýslýk çekerek,
Görmedin mi dedi, etraflarda çok var daha gençleri.

a.yüksel þanlýer







Sosyal Medyada Paylaşın: