Bu þehir deli - divane Sokaklarý kavþaklarý hep izbe Nedensiz sarhoþluklarda sendeler insanlarý Nedense gerçekleri konuþamazlar yüz – yüze.
Çýplak ve çamurlu kaldýrýmlarýnda Kýrýk dökük merdivenleri hep soðuk bakar, Sürekli çiðnendiklerinden ahu –zar içinde Nice mutsuzlarýn hüzün þarkýlarýný söylerler.
Geçip gittiklerini sandýðýmýz, Her anýþta yürek titreten serüvenler; Nice büyük yaþamlarýn ardýndan Üst – üste canlanýr yürek sancýlarýmýz.
Ýnilen ve çýkýlan basamaklarda, Hüzünle canlanýp, sýralanan sevdalarýmýz Yaðmur damlalarýnýn dökülüþüne örnek Nedensiz bedeller öder hüzünlü göz yaþlarýmýz.
Kimin içindir! Kýrýlan hangi kalbin diyetidir? Bilinmez ki, nedendir karanlýk þehrin acýmasýzlýðý; Hiç merhameti yok bu þehrin, hiç!... Gerer karanlýðýný üstümüze bencil insanlar gibi insafsýz.
Duyarsýz ve fersiz yanan lambalarýyla, Zulümcünün iþini kolaylaþtýrýr gri gökyüzü, Telaþla o kurnadan, bu kurnaya sýðýnanlarýn Duyulur karanlýðý delip geçen çýðlýk sesleri.
KEMAL POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.