Dağlar kızı
Daðlar kýzý çýkmýþ yola bir kýþ günü bir gün,
Al yazmasý boynunda, gezer daðda bayýrda.
Al yazmasý bayrak gibi, boynunda gezerken,
Baktým kýza kar yer susamýþ daðda bayýrda,
Zülfün bele sarkmýþ, dökülür karlara doðru,
Görsen þunu çimlerde gezen yerdeki kumru,
Kar kýþ kýyamet görme..Ve daðlar da bulutlu,
Daðlar kýzý kar yer, susamýþ daðda bayýrda.
Karlar sa gümüþ ayna, parýldar nere baksan,
Gözler kamaþýr, karlarda durmuþ da bakarsan,
Karþýmdaki daðlar kara doymuþ./ nere baksan
Daðlar kýzý kar yer, susamýþ daðda bayýrda.
Ceylan gibi titrek.. Ve çekik gözleri var da,
Gördüm ki gezer... Buz gibi daðlardaki karda,
Þaþtým baka kaldým... Dudaklar çatladý.. orda
Daðlar kýzý bir öptü, caným gitti sonunda.
Mef’ûlü/ Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün
A.Yüksel Þanlý er
11 Mart 2012-03-11
Ankara
A.Yüksel Þanlý er
11 Mart 2012-03-11
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.