Sylvia

"yumuyorum gözlerimi, yýkýlýp ölüyor dünya,
yeniden doðuyor açýnca gözlerimi,
kafamýn içinde yarattým seni galiba."

Sabahýn nefesi
belki de gecenin saðýr kulaðý
gibiydi
elimde bir kutu
siyah güllerin renginde

benim, kýyýsý olan bir þehrim, içindeyim
yakamoz olsan da bu kumsal, kaybolur çýlgýnlýðýnda,
sokaklarýnda bir çok insan,
yaþadýkça, soluk...

zamansýzlýk deðil miydi sorunun?
vefalý olmalý bu morglar, biliyordun
ölülerin çýðlýðýný duyabilecek kadar yürekli
heyecanlý bir günahtý iþlediðin Sylvia,
taþýdýðýn bir yüktü

Ne içirdin bu kuklalara, farkýn buydu belki de
Sus ve iç þunu,
beklediðin gibi deðil, öyle deðil mi?



iyi geceler, özledim seni..
9Mart/2012
e.y
Sosyal Medyada Paylaşın: