dara

uykulu bedenine kývrýlan
dipdiri bir kalemdi
mürekkep mi?
pembeydi o
ne zaman siyaha boyadý
keçeli kalemiyle

bir ev
iki aðaç
tuvaller,
rastgele düþler büyütürdüm
çocuksu delilikler gibi
çelik çomak yorgunluðu üzerimde

o zaman kork
titrerdi parmak aralarýnda
salkým salkým mezopotamya
yüzündeki kir
gökyüzü kadar maviydi
özgürlük mü?
boþta kalmýþ eller gibi

hava tuttu
toprak tuttu
su tuttu
kir tuttu
yine...

sarý yelkenler açýlmadý mý?
kar uykusundan uyanan
her dilsize baðýrýr mýsýn?
dilsiz diye

ben duydum
sen, gördün mü o zindaný çocuk
biliyorum,
biliyorum
dara düþmeden, akar mý yaþ hiç?
Sosyal Medyada Paylaşın: