7. Hapishane

gülümsemelerimi dinliyordun
sen, öyleydin hep
içten gülüþün geliyordu zihnime
gözlerimi kapadýðýmda

kapýya geldiðim gün, rüzgar vardý çevrede
içeriye giren son kiþisin sen

sus, gülme, tehdit ediyorum mutluluk için
kirli bir siyah vardý
yüzümden kaya kaya düþen bir tek damlanýn
üstünde kaybolan halkalarý gibi

iz býrakýrdý
gecelerin katili

þüphelerim boþunaymýþ
seni yok eden mavi deðil, biliyordum
ve doðduðunu gördüm dünyanýn en ucube yerinde
tebrikler

ölemedin Ýstanbul’da
teþekkürler geldiðin için

þimdi git
içeriye giren son kiþisin sen

Sosyal Medyada Paylaşın: