Öyle bir gittin ki.. Salladýðýn ellerin, dudaklarýný gerdiðinde kalýþýma en büyük darbeyi elveda diyerek indirdin. Kalbimin tam da ortasýna, adeta bir osmanlý tokatý gibi..
Ben de aðladým, dayak yemiþ bir çocuk misali; üstelik de bir kýzdan. Kýz’ardým, gözyaþlarým süzülürken yanaklarýmý çizerek kanattýðýndan. Düþlerim döküldüðünden, bir daha gülümserken hep çekindim. Artýk, bir "diþi" eksiktim..
Ama öðrendim. Meðerse sevgililer döverlermiþ vedalarla, "kýyamam" dediklerini de unuturlarmýþ mesela..
Osmanlýdan kalma bir tokatla; Elinin tersidir elveda. El veda ederken, vuruyor iþte aþka..
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.