//Sözünden çýkacaðým
Bir kereye mahsus olmak üzere.
Affet beni anne, inan mecburdum buna,
Þimdi canýn isterse dinle
Çünkü... Ben konuþacaðým
Ya da nasýl istersen... Sen bilirsin iþte//
Diyorum ki..
Umutlar büyütürken geleceðe
Nabýz atýþýndan ibaret olmasýn hayatýn adý,
Ve ne dersin, yeniden merhaba desem mi
Ziyadesiyle üzdüðüm ömrüme?
Belki de ilk kez
Farazi düþlerimde kaybolmadan...
Mesela... Mesela ölmek anne ölmek
Nasýl olur?
Ölümü özlemeden kirpiðinde sallanmak
Ve tekrar can bulabilmek çakýr gözlerinde.
Diyorum ki anne...
Ýçimdeki çocuðu güldürmek kadar
Zor olsa da gözyaþýmý zapt etmek
Elma þekeriyle avutabilir miyim gözlerimi
Harelerime gülüþlerim takýlýrken.
Sahi anne...
Þöyle bir gardýmý alsam da omzuma
Her sokak baþýnda tüneyen intizarda
Binlerce intihar söylemini aðlatsam
Tek tek boðazlarýný sýkarken parmaklarýmla.
Bu kez seyre dalmasam tribünden
Her an…
Vakit usul usul daralýrken
Ýzin vermek istemem
Hayatýmýn avuçlarýmdan süzülmesine.
Bir þey söyle anne?
Hala mý küçüðüm gözünde
Fakat ben...
Tahmininden, çok daha fazlasýný büyüdüm anne
Hem de…
Ölüme hazýrlanýrken
Yaþamayý sevecek kadar çok...
Çok daha fazlasýný büyüdüm anne.
7 Mart 2012 // NÜS