Ayrılık Bile Ceketini ilikliyor Önünde
Ve sen öyle bir gidiyorsun ki
Ayrýlýk bile ceketini ilikliyor önünde !
...
Bir ‘veda’nýn boþluðunu
Hiçbir eþyanýn dolduramadýðý bir evdeyim
Saksýda sulanmayý bekleyen otantik acýlar
Hüzne boyalý duvar kaðýtlarý
Sofrada bozkýr usulü yalnýzlýklar
Bana küskün
Kokun gider diye yýkanmayan çarþaflar
Yüzüme gülmüyor aynadaki aksim
Sarýldýðýmýz resimlerle aram bozuk
Nutkum tutuk, gözlerim doluk, yataðým soðuk
Mutfakta kan damlýyor musluk
Þarkýlar kemiriyor kulaklarýmý
Üzerime devriliyor duvarlar
Bu eve bir daha uðrar mý mutluluk?
Kendini yalnýzlýða vermez mi bu ev
Bir kilo rakýya gömmez mi kederini
Karýþmaz mý bu haspa þehrin sokaklarýna
Ki gelenin gideni arattýðý bir kenttir burasý
Aþklarý tekinsiz...
Yürekleri tenha...
Görmedik mi, herkeste bi(ten) aþký
Her ayrýlýkta asýyorlardý aþklarý
Yaraðaçlarýnda...
Bu kirlenmiþliðin ortasýnda sevmedik mi biz / delice
Güvenir mi bu ayrýlýktan sonra bize
Aþk bir daha uðrar mý semtimize? *
Deðdi mi yar?
Deðdi mi gittiðine?
Dudaklarýn, tenin, bedenin
Deydi mi dokundu mu gittiðine?
Baþka gecelere karýþtý mý gecelerin
Baþka tenlere karýþtý mý terin
Düþündükçe
Kapýya sýkýþan parmak ucu gibi zonkluyor içim
Ne olur burada bitsin bu þiir
Susmazsam öleceðim !!!
Not: Bu þiirde anlatýlan tüm kiþi, kurum ve acýlar tamamen onsuzluk ürünüdür.
(*) Aþk bir daha uðrar mý semtimize Engin Özkalender...?
Hakan Karali
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.