SON DEFA

adýn düþ/tü gecenin bir yerlerinde
bedevi aklým su dedi
nehirler boþaldý
yanaðýmýn çöllerine
sabahýn meltemine salýnmýþ sesim
kahrýn terlemiþ kirpiðime
kime ne


adýn tekrarlanýr adýmla yanyana
ben söylerim defalarca da
adýn utanýr adýn yorulur semaya
yine kin asmýþsýn ön balkonuna
nefretin gözlerinden öpmüþsün
açýp perdelerini
pervazýnda infaz etmiþsin
susuz güvercinleri

adýn doðrulur
adýn düþer ayný hýzla heceye
koynuma kanar masumiyetim
oturur yamacýma
kendi dilimin boynunu keserim
bilmezsin
boþ beþikler gibi yüreðim
kalemine kurban ettiðin
son ninnisini söyler
kýyametinin

cümle kapýsýndan çýkmýþým
penceresiz evinin
aramaz mý geçmiþi yüreðin
sormaz mý
özlemez mi beni
çocukluðun gençliðin
yüzünde taþ kesilmez mi
merhabalarým nasýlsýnlarým
adým dokunmaz mý
dost meclisinde kulaðýna
yapýþmaz mý sözlerim
diline damaðýna

gün gelir ecel gelir
adýn son kez gelmez dilime
susma vaktidir
sükun gerekir
unutma
gülü gönülde tomurcuklanmayanýn
adý akla zor gelir

ya da böyle hecelenir

ve/fa/sýz

















Sosyal Medyada Paylaşın: