SANA SÖYLEYECEKLERİM VARDI

ve gecenden þiirsiz geçilmezdi
dile üç kez deðen su gibi
alnýmýzda yeþil bir izle
sabahýna uyanýrdýk
sultanýn bahçesinde
hiç ayak basmadan topraðýna
bambaþka þehirlerde

bir acý yakarýþýn baþþehriydin sen

annesiz kalmýþ sevdamdýn Ýstanbul
sessiz adýmlarý sokakta kaybolurken
biraz daha yaklaþýyordu sana
hasretle karýþýk öfkem
saçlarýmý okþuyordun karanlýktý
hayalinin elleri
nasýlda baðlýyordun kendine
"ekmek parasý" "aðlama" " mecbur" derken

çaresizliðime karýþmýþ çareydin sen

o vakit gizli bir sevda büyüdü
küçük yüreðimde
o beni, sen onu barýndýryordun göðsünde
saç uçlarýndaydý dalgalarýn
sularýna yansýyordu kýz kulesi gibi bedeni
hayal biriktirdiðim resimlerinden
martý kanadý elleri
ve avuçlarýna kýnalanan adalarýn

ben daha bir sevdalanýyým diye onu çaðýrdýn sen

sana söyleyeceklerim vardý
birbirini çok sevipte söyleyemeyenler gibi
yanýnda olmak isteyip de uzak duranlar gibi
hem çok kýzýp hem sarýlmak gibi
sana sitemlerim vardý
herþeye raðmen gönlünde olmak gibi
gizli gizli harmanlanan
platonik aþklar gibi

söyleyemediðim her sözde gönlüme düþüyorsun sen

söyle þimdi
yorgun kelimelerini fýsýlda kelimesizliðime
yine ayný hayalinin elleriyle
saçlarýmý okþa

haydi söyle

kime aþýksýn sen...


Sosyal Medyada Paylaşın: