sensizliði besteliyorken aklým sakýn sokulma dokunma her hücrem har nasýl olduysa bilemedim koþarken peþinden gönül suretinin eþgaline nur yürüdü gözlerimin aþk büyüdü ben büyüdüm sus dediler dur yerine söyleyemedim sen ardýmda kaldýn yar ben seni ayný yolda sevmedim mi
kalem hakký için kelam et hesap dürüyorlar bohça bohça siciline kara düþmüþ aklarýmýn ellerim yok yoklarým dil üstü sancýsýnda ah zelilim doðruyu söyle dilime þeker diye þarabý sen sürmedin mi bir kadeh daha konuþ ben senin gözlerinin göðsüme yatan rengini sarhoþ deðilken sevmedim mi
son kez birkaç hece daha ekle boþ kuyulu gecelerin zulmetine saçlarýmý ör ilmek ilmek her harfine dibi delinmiþ hayallerimi baðlayýp kovalarca sen çekiyim kendime çýk içime de uzan þu sýrtýmýza yük aþka masum et el izimi gömleðinin ardýndan son kez bak þimdi gözlerime senin gözlerin yusuf deðil mi
ben seni onu seven gibi sevemedim mi
Sosyal Medyada Paylaşın:
lizakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.