SAKINCALI MAVİ

// Kadýnýn gözlerine baktý
Yüreðini maviye daldýrýp çýkardý adam //


Kýrmýzý bir pazartesiydi aslýnda
Sancýlý mevsimlerde
Kan damlýyordu bulutlardan

Gecenin köründe uyandý
Ayýn yakamozunda yüzünü yýkadý adam
Ellerini gecenin karanlýðýnda kuruladý

Bi keresinde
“Kýr çiçekleri” demiþti kadýna
Kadýn çiçekleri kýrmýþ, serpmiþti yollara
Üzerlerinden geçerken
Ayaklarý kanamýþtý adamýn

Yine, o yoldan yürüdü…

Ýlk defa
Her þeyi geride býrakýp gitmek istediðinde
Sormuþtu kendi kendine adam
… Hangisi daha uzak?
… Bir sonsuzluk boyu mu?
… Bir sensizlik boyu mu?
Adamý gitmekten alýkoyan
Ýþte buydu…

Týpký o gün ki gibi
Yine temmuzu giyinmiþti toprak
Yine, ayný yaralar çiçek açmýþtý

Bir kelebeðin kanat çýrpýþýnda
Yýllar sonra
Kendi sesini bile duymuþtu adam

Hatýrladý geçmiþinde, y a þ a d ý ð ý n ý
Ve ardýndan
Bir yüreðe dokunduðu kadar ö l d ü ð ü n ü
Hatýralardaki kendisini, korkarak seyretti
Aslýnda biliyordu
Ýçinde yaþayan bir þey kalmamýþken
Bir kez daha ölemezdi

Ama bu gece, bu mevsim
Sanki tekerrürden ibaretti

Ýki el þiir sesi duyuldu o anda
Yeniden yüreðinden vuruldu adam
Aþkla…

Kalemi tutan kiþiye döndü
Yine, ayný kadýný gördü

Kadýnýn gözlerine baktý
Yüreðini maviye daldýrýp
Boðuluncaya dek çýkarmadý adam
Boðuluncaya dek...
Çýkarmadý...




Hakan Kara/li & Hale Kara/göz


Not: Bu þiirde anlatýlan tüm kiþi, kurum ve acýlar tamamen onsuzluk ürünüdür.




Sosyal Medyada Paylaşın: