Bir baþkasýný bekler gibi bakma Çeçelya Ayrýlýk bu ! Baþka bir insan yapýyor insaný Hiç ummadýðýn anda çýkýyor karþýna Ve soluðunu kesen bir mermi gibi Saplanýp kalýyor sol yanýna...
Sanki öldürmeyen türden Kaderine uygulanan bir iþkence Konuþsan, duvarlarýn susup dinleyeceði Sussan, yutamayacak kadar büyük lokma ‘AYRILIK’ Ateþ olsan için donar dokundukça
Ayrýlýk diyorum Çeçelya Üzerine devrilen duvar Kanayan yaranda tuz Gündüzün ortasýnda gece Çýðlýklar çýðlýk olalý Bitmek bilmeyen bir ’Gitmeeee! ’ sözcüðü Rakýya bulanmýþ masanda Tadýndan yenmeyen meze
Ben küçükken ‘Vedalar soðuk olur, sýký giyin‘ derdi annem Ýþte yine Kalbim titriyor Çeçelya
Bir geçmiþ dolusu sýzý Þýpýr þýpýr damlasa da gözlerimizden Ýki ayrý hayat duruyor ardýmýzda
Haydi þimdi Ýkimizde sýrtýmýzý dönelim Ve hiçbir þey söylemeden gidelim
Bir ‘elveda’nýn lafý mý olur aramýzda...
Hakan Karali
Not: Bu þiirde anlatýlan tüm kiþi, kurum ve acýlar tamamen onsuzluk ürünüdür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan Karali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.