beyaz zambaðým’a
Yalvarmalar yok sayýldý bilmem kaçýncý yalvarýþýmdý…….
Kaçýncý hüsrana uðrayýþýmdý….
Ben yinede gelirsin diye ümit etmiþtim.
Boynumu bükmüþtüm kim bilir kaçýncý ah çekiþimdi…
Ve kim bilir kaçýncý arabaydý gürültü çýkarýp beni pencereye doðru koþturan
Duygularýmý coþturan perdeleri bana aralatan
Aðlamaktan zayýf düþen buðulu gözleri sisli camlar ardýndan baktýran
Her seferinde bin bir ümit ve heyecan…. Ve sonuç koca hüsran
Ama maalesef yine sonuç aynýydý, yoktun
Deðiþen bir tek þey vardý o da artan hüsraným,
Biraz daha solan yüzüm,ve büzülen yüreðimdi
Yüreðim burkulmuþtu,göz pýnarlarým kurumuþtu
Malum mevsimlerden son bahar aylardan ayrýlýk
Geçmiþe dönmek istemedim gelecekse hep bana karanlýk
Ve bir yaprak daha sararýp ayrýldý dalýndan
Bense onu seyre dalmýþým bizim hüzün kokan balkondan
O yaprakta buldum kendimi….
Suya kapýlýþýnda sana kapýlýþýmý gördüm
Körü körüne karþýlýksýz baðlanýþýmý
Ve hiç durmadan sýzlanan yaramýn kanamasýný gördüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.