Ýliklerimde horon teperken, Postallarým yorgun ayaklarýma eþlik etmiyordu sanki Hep bir adým geriden yürüyorlar Hayallerimi asýyorum saçlarýný uzatmýþ buzdan sarkýtlara Sokak lambalarýnda içi geçmiþ isyanýndan Hiç’te tanýdýk bakmýyorlardý yüzüme Oysaki! ben o kentin çocuðuydum Onlar da sýrt çevirmiþlerdi Aþk düþmüþ saçlarýma ve onulmaz yaralarýma
Kar yaðýyordu lapa lapa Sizin oturduðunuz dik yokuþlu sokakta Belli ki seyrediyordun uzaklarý mutsuz gözlerle Lambalar sönük/ perdenin yarýsý inikti Sen de mutsuzdun benim gibi
Sessizce uzaklaþtým oradan Düþtüm ara sýra kayan kardan
Ýz býrakmýþtým geçtiðim her yoldan Belki gelirsin diye Gözümden akan, Yüreðime damlayan Ilýk ýlýk hardan. Gelmedin…
/Siren sesleri on ikiyi teðet geçtiðinde Veda vakti gelmiþti kaybolmuþluk þehrinden/
Aþkýn baþkentinde yolculuk!
Bin bir küfür, isyan, kahrolmuþluk Elimde kaldý üç-beþ karanfil Bir de kýrýk bir kalp yükleyip sýrtýma Öylece kaldýðým þehrine Son geliþimdi Son dokunuþumdu telefonun tuþuna Son oturuþumdu sevdanýn yokuþuna Ve son isyanýmdý ______________Sana/ bana
Elveda þehir…
-----------------01.03.2012
Ümmü AÞCI (üma)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.