Senden ne de güzel anne olurdu içimdeki çocuða, ne de güzel emzirirdin onu aþkýmýzla ve büyürdü belki, sana anne, bana baba derdi hatta..
Sevgili, o güzel baþýný kaldýr ayrýlýktan ve gözlerimin içine bak.. Gözyaþlarýmýn bile aðladýðýný görmüyor musun ? Mecburen gözlerimden atlamak zorundalar, kirpiklerimi tutamýyorlar ya artýk. Bir nevi dram türünden aðlatan intiharlar, cehennemde yanacak her bir damlam hiç acýmýyor musun ? Oysa acýlarým, ahlarým, can yangýným bana yetiyor da artýyor, bilmiyor musun ?
Nerede unuttun da merhametini analýk duygusundan hiç eser býrakmadýn içimdeki çocuða. Aþk bir masal dedin, ama o masalýn mutlu sonunu hiç okumadýn ona..
Mutsuzum, Ýçimdeki çocuk öldü artýk annesi. Hiç de diyemedim ki ona; " Senin annen bir melekti.. "
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.