-Oku! Düþün! Bu iþler, martaval ile olmaz! Yatýp, eli gözleyen imkân yok, iflah bulmaz- ***
Öðrendim ki; “Zarafet, zekânýn tellalýdýr!” Okumaya koyuldum bulmak için marifet. Duydum ki gülde cezbe endamýdýr, alýdýr, El açýp dua ettim; “Rabbim beni arif et!”
Elindeki iþini doðru yapan saygýndýr. Bazen sessiz harf olup, bazen sesliye dönüþ. Haddini aþmýyorsan, sonuç neden kaygýndýr? Nasýlsa en sonunda yaparsýn hayýrlý iþ
Düþün bir kez; ne çeker? Ateþe pervaneyi; Zekâsý mý yok olmuþ? Zariflikten mi yoksun? Düþün; kurnaz olaný, derbeder aveneyi; Þansý mý kýrýk gitmiþ? Ariflikten mi yoksun?
Vakti para sayanlar devamlý kalýr yayan. Her iþi zamanýnda tam yapan, kararýnda Ýlerler hiç durmadan; durur geride sayan. “Ýncelik” bugün deðil gereklidir yarýn da.
Oturup onu, bunu gözleyen madrabazýn, Ne ariflik algýsý ne zarafeti olur. Üç kez “vak vak” diyerek kabarýp duran kazýn, Ne okuma izaný ne marifeti olur.
… -Hasýlý; Hem okurlar “kuþdili;” hem yazarlar arifler. Yýlaný da çýkarýr deliðinden zarifler.-
Güneri Yýldýz (Elazýð, 25.02.2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.