Dinmiyor ki; bir türlü, beynimde curcunalar;
Gönlüm haykýrýyorken dilimi boðar sükût.
Vuslatýn surlarýna çarparken fýrtýnalar;
Yýkýlan her burcundan yeniden doðar sükût.
Bulutlarla kaplanmýþ, güneþ görmez yeryüzüm;
Dünya, gönül köþkümü sýkan ebatsýz mezar.
Ölümden medet umup topraðý öper yüzüm;
Kirpiðimden yaþ diye kapkara hicran sýzar.
Bir tutam aþk için mi serzeniþin ey deli?
Bilmiyorsan gerçeði mecnun’un sinine bak.
Çöle salýp kendini ne için olmuþ Veli?
Sende aþk ateþini ’O’nun sevdasýyla yak!
O ki; biz gibilerin yandýðýyla yanmadý;
Geçici güzellikte aramadý hiç sefa.
Leylâ’yý sevdiyse de endamýna kanmadý;
Hakk’a ulaþmak için çekti yýllarca cefa.
Sevdiðine kavuþup, sardý ilânihaye,
Sevda iklimlerinde rahmet ile anýlýr.
Hayat hikayesinden almýyor kimse paye,
Çöllerde serap görmek, sefahat mý sanýlýr.
Þiirlerin Ziyasý
28 Þubat 012- 23:00
trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN