BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMİYORUM…

Ben sordum o sustu, o susunca ben yine sordum.
Bu akþam bu þehir aðlýyordu.
Kaç kapýyý çaldým hayalimde,
Beklide sen açarsýn diye.
Kaç sokaðýn köþe baþýnda bekledim.
Üþüyen ellerimi ýsýtmaya yetmedi nefesim.
Bakýþýna odaklanmýþ bakýþým,
Ben hala o günde kalmýþým.
BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMÝYORUM…

Uzanýyorum tutmak için uzaksýn.
Bir efsunlu suret oluyorsun.
Köþe bucak saklýsýn bu þehrin ücralarýnda.
Her sabah bir sensizlik doðar bu þehre,
Bir türlü aklým oturmaz yörüngesine.
Bir aklým býrak gitsin derken,
Yüreðim tut getir o’nu diyor.
Uzanýyorum tutmak için yoksun…
BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMÝYORUM…

Gördüðüm bütün yüzlerde sen varsýn.
Bütün gözlerde bakýþlarýn…
Bilmediðim bir mekân, tanýmadýðým bir ev…
Giriþ kat balkonunda yeni açmýþ,
Petunyalar ve sardunyalar arasýnda.
Her gün el sallayan bir adam…
Hep ayný düþler, her gece böler uykularýmý.
BEN GÖNLÜMÜ ISLAH EDEMÝYORUM…


DUDU BAYRAM/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: