Eðilip kulaðýma desen ki “Seviyorum”
Kanatlanýr coþkuyla içim, dýþým, gökyüzüm
Gönlüme türkülerle düþse kara gözlerin
Þen olur gönül evim aydýnlanýr gül yüzüm
Süzülürüm sinene “Sar beni” diye diye
Eðilip kulaðýma desen ki “Seviyorum"
Sevgi ki her dilde bir, ayný huzurun sesi
Seni her dilde sevmek ilkbaharýn adýdýr
Bak iþte cemre düþtü ýsýnma vakti þimdi
Küçücük bir söz bile mutluluðun tadýdýr
Susma, “Özlüyorum” de, aþk damlasýn dilinden
Sevgi ki her dilde bir, ayný huzurun sesi
Unuturum geçmiþte ne kadar hüzün varsa
Yaslanýnca sinene, doðunca güneþimiz
Aþk derim, sevgi derim, “Al beni öldür!” derim
Ölüp de dirilirken bulunmaz bir eþimiz
Yüreðimin sesine kulak versen, sarýlsan
Unuturum geçmiþte ne kadar hüzün varsa
Mademki esiyor aþk, yürekte ýlgýt ýlgýt
Durur muyum önünde, “Sus!” diyerek þiirin
Dökülmeli ne varsa yüreðimden, derinden
Duymalýsýn sesini çaðýldayan bu nehrin
Ve açýp kollarýný demelisin “Hoþ geldin”
Mademki esiyor aþk, yürekte ýlgýt ýlgýt
Darda koyma gönlümü; susturma boðulurum
Sesim ki, sana doðru yola çýkmýþ kervandýr
Koþ karþýla sesimi, yaðsýn gönlüme sevgi
Gönlüm ki, susuzluðu dindiren þadýrvandýr
Haydi, iç kana kana sesimi soluðumu!
Darda koyma gönlümü; susturma boðulurum
Sararsan türkülerle, onarýrsan aþk ile
Deva bulur yüreðim, kalmaz aðrýdan eser
Ne dilde sitem kalýr ne de dört duvar aðlar
Ve bil ki feryadýmý ancak soluðun keser
Öpsen, aðrým geçecek; solumdaki yarayý
Sararsan türkülerle, onarýrsan aþk ile
Saadet Ün-26.02.2012