Çalan bir telefonun arakasýnda hiç tanýmadýðým, tarif edemediðim bir ses. Senin sesin! kimdin neydin bilmiyordum o telefonu açarken... Ama oysa o an anlamalýydým, bilmeliydim o sesin bir ömür kulaklarýmda çýnlayacaðýný. Kýsa ama net cümlelerle bitirmiþtik konuþmayý. Yataðýmýn o sesle ýsýnacaðýný günler sonra anlamýþtým. Alýþmýþ benimsemiþtim seni benliðimde. Görmeden gözlerini, hayalini kurmuþtum bana sevgiyle baktýðýn o anýn... Sonra sustun! Evet sessizlik güzeldi ama ben sensizlik getiren bu suskunluðu sevmemiþtim. Ama sen inatla sessizliðin arkasýna saklandýn. Beni cevapsýz yarým kalan devrik cümlelere mahkum býrakarak. Þimdi virgül koyarak yarým býraktýðýn cümleler senin anlam yüklemeni bekliyor yüreðimde
Sosyal Medyada Paylaşın:
rose_85 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.