ölmek hiçbir zaman modadan düþmedi ve biz modayý hiç takip edemedik. yoksulduk, düþüncelerimizi sarartan klavyenin bozuk tuþlarý vardý. biz hep marka takýldýk bu yüzden, yoksulken bile. bozuk tuþlarý klavyeden söküp, etiketleri harflendirdik. herkes sustu, susmak da modasý geçmeyen ilk elbisemdi, her gün giyerdim.. siz de giyerdiniz, top oynardýk. ortada sýçan vardý hatýrlar mýsýnýz, neden kirli ellerinizi üstüme sürdünüz! bana öç almayý öðrettiniz, çamur attýk, serçeleri öldürdük bizi affetmedi hiçbir bakkal amca.
hala cam kýrýyoruz ama affedin bizi, modasý geçecek. ölüm, klavyenin bozuk tuþunu tamir ettiðinde.
Merve Taþçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Merve Taşçı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.