Aþkýn gözesinden derip özünü
Akmadýysan ömrün boþa geçti say
Hitap "ikrâ!" iken açýp gözünü
Bakmadýysan ömrün boþa geçti say
Her akþam ardýnda sanma sabah var
Dillerin ucunda gör nice âh var
Amel defterinde onca günah var
Býkmadýysan ömrün boþa geçti say
Hatýrla Kitap’ta Yusuf bahsini,
Sebeb-i sürgünü, zindan hapsini.
Hevanýn peþinde azgýn nefsini
Yýkmadýysan ömrün boþa geçti say
Mel’un’un nidasý çýksa dahi gür
Rahmana râm olmak; budur tefekkür!
Derdi nimet bilip, çileye þükür
Çekmediysen ömrün boþa geçti say
Hana sultan olsan, býraksan da iz
Rezzâk’a muhtaçsýn ey nankör, aciz!
Secdeye baþ koyup, huzurunda diz
Çökmediysen ömrün boþa geçti say
Basiret þer iþi hayýrdan seçer
Ecel þerbetinden her fani içer
Zirvenin yollarý yokuþtan geçer
Çýkmadýysan ömrün boþa geçti say
Akýl baþtan bîzâr, iraden ayyaþ
Ne hazýrlýðýn var, ne korku, telaþ
Nedamet niþaný damla damla yaþ
Dökmediysen ömrün boþa geçti say
Gözleri kör eden inkârýn kumu
Þems/i dost edinen aramaz mumu
Gönül kozasýna sevgi tohumu
Ekmediysen ömrün boþa geçti say
***
Gönül topraðýna sevgi tohumu
Ekmediysen ömrün boþa geçti say.
Mecit AKTÜRK