Ötenazi
Çýk git uykularýmdan bir an önce.
Vazgeç bir karabasan gibi göðsüme çökmekten
Aklýmýn hanesine tecavüz niteliðinde yokluðun her gece…
Bir kalemin boþalan mürekkebi kirletirken beyaz bir kaðýdý,
Kiralýk bir þiirle zehirlerim seni sinsice…
Kendi kara sularýnda kýyýsýz bir okyanusken gözlerin,
Ve sen bir balýk kavanozda aðzý kapalý.
Bense o ürktüðün doyumsuz aç martý.
Sanma ki denizdir yaþatan balýklarý.
Çok aðladým sevgilim arkandan,
Onlar bir martýnýn gözyaþlarý…
Alýþmalýyýz dedin;
Avutmalýyýz büyüttüðümüz sevgimizi baþka bedenlerde.
Hangi ten evlat edinir ki þimdi bu aþký?
Seni unutuyorum!
Yavaþ yavaþ,
Azaltarak sevgimi aç býrakýyorum.
Ne zaman sahipsiz bir veda görsem sokakta;
Seni anýmsýyorum.
Bu yüzden hoþçakal deme sakýn, sadece yaklaþ.
Son bir öpücüðü dudaklarýndan evlat ediniyorum…
Söylediðim hiç bir þeyi üzerine alýnma sakýn!
Bu aralar haddinden fazla depresifim hepsi o.
Suikast niteliðinde cümlelerimin hepsi kurusýký,
Yoðun bakýmda seni yaþatmaya çalýþýyorum.
Ne zaman senden bahsetsem,
Bütün kelimelerime intihar süsü veriyorum.
Ve ben,
Bir ameliyat masasýnda göðsü açýk unutulmuþ hasta gibiyim.
Hadi göm ruhunu göðüs boþluðuma!
Kendimi bir de senin ruhunla göreyim.
Hiçbir þey kavuþturamaz çekilmiþ bir fiþ kadar bizi!
Þimdi bir tek beklentim var senden,
Küçük bir hediye,
Ötenazi..
Ezgin KILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.