Ömrümüzün Son Demi
Geçti gitti ömrüm benim, hep o yâri anarak...
Uçan kuþtan, esen yelden sakýnýp kýskanarak!
Gülmedi yâr bir kez olsun hiç gülmeyen yüzüme!
Deli gönlüm koþar durur hep seviyor sanarak...
Aðlamakla, sýzlamakla ömür geçmez gün biter...
Böylesine bir hayata Eyüp olsa der; yeter!
Ýnsafa gel, ey þive ger, olma bu kadar beter!
Gel de ömrüm tükenmesin zehirlere banarak...
Geçtim artýk bu sevdadan, zorla güzellik olmaz!
Bir kez olsun gülmeyen yâr, dünya sana da kalmaz.
Deðer mi hiç aðyar için, ne yapsan kadrin bilmez?
Geçmez elbet böyle hayat hep ah edip yanarak?
Biter bir gün bu görüntün, mazini çok ararsýn...
Nerde kaldý sevenlerim diye her gün sorarsýn?
Duyduðun her söze kanýp ne hayaller kurarsýn!
Nadim olma, geçmez hayat boþ sözlere kanarak...
Bir tebessüm, bir güzel söz, sevindirir âdemi!
Hayat her dem hazla geçer, uzatýr hem vâdemi...
Geçsin artýk mutlulukla ömrümüzün son demi!
Çekilir mi hayat böyle hep candan usanarak?
Antalya–2012/02
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.