SENİ ÖLMEK...
SENÝ ÖLMEK...
Seni bakmak...
Küçük bir kýz çocuðunun zeytin karasý gülüþlerinden
Iþýl ýþýl umutlar heyecanýyla
Ölümcül sevinçler peþinden koþup
Kaybolurken acýmasýz patikalarda
Güneþ yüzüne tutunup
Bütün yýldýzlara amâ olmaktýr...
Seni gülmek...
Issýz karanlýklarý parçalayýp
Bunak bir ömrün gecesinden aþýrýp yalnýzlýðý
Zehir zemberek acýlara inat...
Saçlarýnýn tenhasýnda saklanýrken
Yutkunmadan katýlaþmýþ hiçbir korkuya
Asýp gözlerinden kendini
Hüngür hüngür ç/aðlamaktýr sonsuzluðun kollarýnda...
Seni anlamak...
Kör kuyulara atýlan Yusuf’a biriktirilen kini
Züleyha gönüllerde eriterek
Taze bir Aþk’ýn tohumunu serpmektir içinin en verimli yerine
Mecnûn divâneliðinde mest olunca kýzgýn topraklarda
Sevgilinin tek gülüþünde kavrulmaktýr þerha þerha.
Yani ki;
Saðýr bir þairin öfkesince
Kör kaleminden fýþkýran tazyikli serzeniþinde
Daha ilk sözcüðe dokunuþta
Þerefli bir hüznün çýkmazýnda beyninden vurulmaktýr...
Seni düþ/le/mek...
Tehlikeli bir umudun doruðuna týrmanýrken kan ter içinde
Aldýrmadan aklýnýn gel-gitleriyle parçalanan korkulara
Cesur bir yiðidin azmiyle...
Göze alýrcasýna sakat bir kalbi
Aþk kesilip tepeden týrnaða
Devasýz bir derde and içerek çakýlmaktýr...
Seni susmak...
Kekeme bir yalnýzlýðýn yürek sancýtan aðrýsýnda
Bir vakit ölüme gebe içli sancýlarla
Öylece sessizliðin çýrpýnýþýnda
Manâsýzlýðýn verdiði acýmasýz cenderelerde sýkýþýrken
Çekip kurtardýðýnda seni çirkin gecelerden
Her harfine kendini yükleyip
Aklýnýn çýktýðý kadar çýldýrasýya haykýrmaktýr...
Seni uyumak...
Baþ koyduðunda bol aðrýlý bir kâbusa
Nefes nefese bir þiiri yudumlamak isterken delice
Her dizeye bir ömür adamana raðmen
Ummadýðýn bir anda...
Acýmasýzca kesilirken soluðun
Ve tepetaklak atýlýrken düþlerin yüzü buruþmuþ intiharlara
Sonuna kadar sesini açtýðýnda göðsündeki çýðlýðýn
Bütün dizeleri noktalayýp
Sadece adýnýn baþ harfini çýlgýnca uyanmaktýr...
Seni yudumlamak...
Baðrý kasýlmaktan çatlamýþ kimsesiz bir çölün mecrûh sýcaklýðýnda
Seraba meftûn hýrpâni umutlar özlemince
Çaresiz bir kaktüs misali can çekiþirken amansýz bekleyiþler
Umursamadan iliklerini fokurdatan hararetli yangýna
Bir tutam bakýþýna tutuþup
Tek damlana susamaktýr kan kana...
Seni ölmek...
Baþ döndüren bir gölgenin izdüþümünde
Çocukça raksederken uçarý heyecanlar
Ürkek adýmlarla eteðine tutunduðunda þefkat dolu bir gülümsemenin
"N’olur al ömrüne ömrümü!" sýzlanýþýyla kaynarken gözler
Ve ardýndan mâsumca okþandýðýnda tüm kederler
Bir narin kelebek cývýltýsýyla...
Rest çekip baþ kaldýrabilecek tüm yorgunluklara
F/eda f/eda...
Pervasýzca uçuþmaktýr gözlerinin þehlasýnda...
Seni ölmek...
Arasatta bir ses
Tir tir çarpýþýrken yalýnayak kalpler
Hamd eyleyip Firdevs’e atýlan ilk nefes...
Ve diriliþ
Ve heyecan
Ve de sürûr...
Aklýný beyninden çalan.
Seni ölmek Gül benizlim...!
Eceline susamýþ þaþý bir hayata dilini yumarken bakýþlarýnda
Son nefesinde bütün saatleri dondurup
Öylece ruhunu yaþatabilmektir sevda sevda...
(Sezgin Karadað)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.