BİR YALNIZLIĞIM VAR BENİM...
BÝR YALNIZLIÐIM VAR BENÝM...
Bir yalnýzlýðým var benim
Dudaklarýmla örtemedeðim
Kan kan ellerimde titrediðim
Her tekerrürde
Harf harf vurulup
Yüzü koyun ayaklarýna serildiðim...
Bir yalnýzlýðým var benim
Hüznün tâvafýnda
Ýki cihan arâfýnda
Tenha özlemler çalan
Çýplak þarkýlar nakaratýnda
Yedi düvele salýk
Hercai aðlayan
Taþ yaðmurlar baharýnda...
Bir yalnýzlýðým var benim
Kanýma ferman
Kurulmuþ dâra hükümrân
Vur deyince
Vurmaya amâde
Hükmü haram bir kedere ölesiye râm.
Yani buyurgan
Yani her karanlýðýmda ruhumun kuytularýna sýzýp
Yastýk altý hülyalara mevzilenmiþ
Gün görmez muþtuya sapan
Gönle katran
Tel örgüler tadýnda
Acýya baldýran...
Bir yalnýzlýðým var benim
Leyla’ya Cinnet
Þirin’e Hicret
Zîn’e Mem
Asl/olana Keramet...
Öyle ki;
Diðerkâm Aþk’a davet
Bir nazara minnet
Arz-ý endama servet
Iþýða nur
Karanlýða hidâyet..
Bir yalnýzlýðým var benim
Boynu bükük papatya falý:
"Ölüyor...Ölmüyor..."
Baðrý deþik Kudüs misâli
Yanýyor...Sönmüyor!...
Kýrgýnlýðýmýn çarpýntýsý
Susuzluðum...
Deniz divânesi yakamoz kýrýðý
Vurulduðum...
Sözümü aþan nehir
Ç/aðlýyor...Susmuyor...
Bir yalnýzlýðým var benim
Hurda ömür tezgahýnda
Yamalý hislere eðreti tamirat
Yenilenemeyen pörsümüþ sevdalara
Unutulmuþ hatýrat.
Âdem’den doðma
Nebî’den yara
Ve sülb-ü ahirden taþma
Çiy tanesi orucunda
Ha düþtü,ha düþecek...
Topraða hemrâh
Hasrete debbað
Vuslata derin bir "ah"
Ha dirildi,ha dirilecek...
Bir yalnýzlýðým var benim
Satýr aralarýna sýðdýrýlamayan
Fersah fersah sineye ýrak noktasýz bir bilm/ece/nin
Saðýr ünlemlerle sallandýrýlýrken gövdesinden her gece
Rüzgar rüzgar sesine titrediðim
Ve tel tel zerrelerinde eridiðim...
Dem diye diye
Demlenemediðim
Binlerce "Yetmedi..." inleyiþlerinde
Bir kez olsun
Ardý sýra yetiþemediðim...
Sezgin Karadað
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.