Şehr-i Füsunkâr

Þehr-i Füsunkâr


Ey saçlarýna hüzün taradýðým þehr-i yâr!
Unutma!
Düþlerini boðazýna düðümleyenler,
Dem be dem sûretini anar.
Ve kederin söyler maðmûm þarkýlar.
Ýnadýna mesrûr bülbüller,
"Can" diye adýný þakýrdar.
Görmüyor mu,
Bakýp da mehtabýna çakýlamayan gözler?
Susuyor mu hala,
Sevdana dizelerini koþamayan dil-i lâl sözler?
Býrak yaslayayým surlarýna,
Koynumda büyüttüðüm hasret-i ekberi-ni
Dökülsün damla damla
Haliç’in yed-i þefikasýna
Çeþm-i giryânýn kifâyetsiz taneleri.

Ey azametini hücrelerime iliklediðim dâr-ý mefhâr!
Sen ki saadetin beþiðinde
Kaybedilmiþ mazhâr.
Dualarýyla Akþemseddin’in
Sarýyor bedenimi haþyet-i Rahmân
"Amin"leriyle Fâtih,
Yýrtýyor göðsümün çeperinde inþirâh.
Elif elif yükselirken
Kýyama meftun minarelerin âsumana,
Kubbelerinle inþâ olayým
Eyyûp’unda sabýr dolayým
Yüreðim kalksýn þâhâ!
Batýrsýn kedere mahkûn güneþin
Hýçkýrýða gebe serseri gülüþleri.
Evhâmýna kapýlma ümitsizliðin sen
Temâþa eylerim Galata’ndan
Cezbeden endamýyla o gül cemalini.

Ey Süleymaniye’nin eteklerinde savrulan mahruk-u nâr!
Sen ey kahkalarýnda yaralandýðým,
Ruhunda aralandýðým,
Hüznüyle savrulduðum...
Avare hislerde,
Susturulmuþ fethine vurulduðum þûledâr!
Kanama!
Acýtýrsýn yarana açtýðým yarayý.
Tut nefesini n’olur!
Çekeyim iliklerime
Esrik sularýndan katre-i gevher.
Söksün göðsümdeki dikiþi metruk nefesin.
Yalnýzlýðýnýn rayihasýnda
Tutuþsun o nazenin sesin.

Ey soðuk betonlar enkazýnda can çekiþen lalezâr!
Dileniyor bak!
Topkapý surlarýnda mecrûh nazarým
Vuruluyor mâsumâne
Beyazýt Meydaný’nda örselenmiþ duygularým.
Hüznüm taþýyor,
Üsküdar’dan Kadýköy’e vapurlar.
Ve bir lahza,
Avlýyor âþikar hüznümü
Þakaklarýna tüneyen martýlar.
Ne çare!
Getirmiyor sevincin bana
Gerdanýna taktýðýn köprülerden atýlan intiharlar!..

Ey düþlerim misâli
Daðýtýlan,koparýlan
Ve devrilen târumâr!
Sen ki ayaklarýnýn tozuna
Kýymeti biçilemeyen paha!
Fecrin makamýyla
Ahengine vurulurken bu yürek sessizce
Hicrânýný kanýyorum,
Þavkýna uyanamayan gönül-süz-lere.
Umutlarýný koþuyorum
Durmadan,usanmadan...
Doðuyorum rahmine
Canýna kastedenlerin
Vurdumduymazlýðýna bulanmadan.
Terkedilmiþ ruhunu haykýrýyorum,
Avazým çýktýðý kadar arþ-ý âlâya
Yüzünden utanmayanlarýn
Yüzsüzlüðüne aldýrmadan.
Ve ey ümmetin yegane hülyasý yâr!
Bu gönül, adýn sorar,
Ruhun arar,
Sevdan arzular
Susmadan, utanmadan ve de unut-a-madan...

Sezgin Karadað


Sosyal Medyada Paylaşın: