Daðýn zirvesine düz yol arama
Yorgun ayaklara destur verilmez.
Gönül imar etmek çok zordur ama
Meþakkat çekmeden sýrra erilmez!
Zannetme uzakta; huzur avcunda
Huzur bir tatlý söz; dilin ucunda
Sanma ki mutluluk kral tacýnda
Tac ile, taht ile kalbe girilmez.
Gözlerin önünde perde var kat kat
Ömürden gidiyor her an, her saat
Akýbet ölümdür; budur hakikat!
Ecel meleðine tuzak kurulmaz!
Okumak beyhûde faydasý yoksa
Cahiller alçaktýr arþa da çýksa
Ýnsan þu âleme ibretle baksa
Þer iþler peþinde koþmaz, yorulmaz
Ayýn hükmü olmaz güneþ çýkýnca
Göz farklý þey görür kalpten bakýnca!
Yapraklar gül olur dikenler gonca
Her bahçeden lale, sümbül derilmez
Ne Kaf Daðý ardý, ne de Fizan’da
Derman; ihlas, îman, idrak, iz’anda
Dil eyvah dese ne vakt-i hazanda
Miskinlik mîzanda mazur görülmez
Candan dost olana caným fedadýr
Gâye gökkubbede hoþ bir sedadýr
Baki olan bir O; Hakk’týr, Hüdâ’dýr
Aklý olan O’na küsmez, darýlmaz!
Kimseye deðildir, nefsime sözüm
Bir garip ozaným, buruktur sazým
Yollar sýrat gibi kesmiyor gözüm
Sýratý geçmeden Hakk’a varýlmaz!
Sýratý geçmeden Hakk’a varýlmaz!
Mecit AKTÜRK