Dilde harfler üþüyor dert dökemem maþuka
Cesaretim dað gibi lâkin bu aþk bambaþka
Dar zamanlarda insan, yürüyünce bir aþka
Felâketi olurmuþ yüreðindeki sancý…
Yalvarsam da tabibe sarýlmaz ki bu yara
Çok mutluyum der iken dertlere geldi sýra…
Kimi zaman dalýp da o büyülü saate
Çoðalýyor düþlerim sýðmýyor ki dar vakte
Akýl ki zorba ile kesilen o bilete
Kanarak yola düþer beklemezken yabancý
Ve artýk baþlar sýzý; umut ki aðzý kara
Tükettikçe düþleri, nasýl gülsün fukara
Zaman zaman kahredip bitsin diye bu çile
“Sevmiyorum!” desem de bilirim ki nafile
Savaþta maðlup benim galipse muhayyile
Bu deðiþmez kurala gülerim acý acý
Aþka bel baðlasam da uzamaz ömrüm, zira
Bahtým ki hepten göçük ve hepten alabora
“Aman zaman” demedim canýna düþkünüme
Ne “Gel!” dedim dünüme ne de ki bu günüme
Ama ganidir sevdam o gayrimümkünüme
Bilirim ki kalbimde hep olacak baþ tacý
Kader bu! Ne denir ki, tutuþmayýnca çýra
Üþüyüp kahrolsam da yürürüm ardý sýra
Zaman çok þey götürdü, aklým bulanýk þimdi
Gönlümde bestelenen türküler yanýk þimdi
Aþk ateþine koþan gönlümse sanýk þimdi
Ey sesimi duymayan! Zalim, keskin niþancý
Söyle ki, suya doysun yüreðimdeki sahra
Söyle ki sabredeyim, kavuþmak neden sonra?
Bir zaman daha böyle sürüp gider bu çýðlýk
Saldýrýp duruyorken düþlere hasret açlýk
Belki de bir tek düþle aðýzdaki acýlýk
Tatlanýp ballanýr da, ruhu okþar kemancý
Bir buselik tat ile mest olur baðrý kara
Ne ayazlarda üþür ne de savurur bora
Ahir zaman dediðim ömrümün durduðu yer
Yarýný düþlemekse umudumdan da esmer
Apansýz ortalýða düþmeden kara haber
“Seviyorum seni!” de, ey gönül ayartýcý!
Ve vuslata beþ kalsýn, uzamasýn bu ara
Kapanmadan gözlerim, sevinmeden mavera…
Saadet Ün-18.02.2012