Ýzmir yolunda açýk hanlar üstünde
Baðbozumu yüzlere dalýyorum
Sarý, yeþil ve siyah y/üzümler
Ayýþýðý sönüyor ,ben kalýyorum
Ve üzüm gözlerinde sessiz sessiz aðlýyorum
Son/baharýn elinden alýp son gülü
Kara bulutlara sarýyorum
Bulutlar gidiyor ,izmir kanýyor, ben kanýyorum
Bir vapur geliyor limana,içinde bir kýz
Saçlarý senin saçlarýn
Ben üzüm gözlerini arýyorum
Ve martýlarýn sesinde çýðlýk çýðlýk aðlýyorum
Bir gece bir ceylan çýkar denizden
Saçlarýný solur rüzgarýnda þehir
Ýzmir’in bütün kýzlarý belki seni görmeye gelir
Ürkek sesli bir þair doðrulur yerinden
Mevsimin son lalesini ellerine verir
Bakma öyle;
Mecnun’um sahilde seni bekleyen
Gözlerime denizi öðretiyorum
Martýlara verip siyah üzümleri
Nihavend þarkýlar söyletiyorum